Kościół św. Ducha w Śremie

Sama budowla została wzniesiona pod koniec XVI wieku, wyrażając typowe dla tego okresu elementy późnogotyckiego stylu. Początkowo pełniła funkcję kościoła szpitalnego, co nadało jej wyjątkowy charakter. Jest to konstrukcja jednonawowa, bez wyodrębnionego prezbiterium, a za nim znajduje się zakrystia. Całość pokryta jest wysokim, dwuspadowym dachem, zbudowanym z cegieł, ułożonych w tradycyjny sposób.

W 1840 roku, po przejęciu przez protestantów, świątynia przeszła znaczącą przebudowę. To właśnie wtedy fasada zyskała na atrakcyjności dzięki czworobocznym wieżyczkom oraz ostrołukowemu szczytowi. Nabożeństwo w nowej odsłonie odbyło się w 1841 roku. Warto zauważyć, że surowy wystrój wnętrza kościoła w dużej mierze pochodzi z czasów jego przebudowy, w szczególności empory, które są charakterystyczne dla ewangelickich świątyń.

W okresie II Rzeczypospolitej kościół był w rękach parafii, która należała do superintendentury Śrem Ewangelickiego Kościoła Unijnego. Po zakończeniu II wojny światowej, w 1945 roku, powrócił do rzymskokatolickiej wspólnoty.

Na początku lat siedemdziesiątych XX wieku świątynia została poddana restauracji, co pozwoliło na wprowadzenie nowoczesnego wyposażenia. Mimo to, w ołtarzu głównym znajduje się duży, manierystyczny krucyfiks datowany na około 1630 rok, który dodaje kościołowi historycznego i artystycznego znaczenia.