Jan Adamski (duchowny)


Jan Adamski, znany pod imieniem zakonnym Celestyn oraz pseudonimami takimi jak Prawdosław, Stoigmir, C.A. czy J.A., był postacią znaczącą w polskim duchowieństwie katolickim. Urodził się 4 grudnia 1841 roku w Śremie i zmarł 1 lutego 1918 roku w Poznaniu, gdzie przez wiele lat działał jako publicysta i społecznik. Pochodził z rodziny kupieckiej, był synem Tomasza i Serafiny z Frankowskich, a jego młodzieńcze lata spędzone w Poznaniu były pełne idei patriotycznych, co potwierdza jego członkostwo w tajnej organizacji narodowej „Kościuszko”.

W 1869 roku rozpoczął nowicjat w zakonie jezuitów w Krakowie, gdzie jego ścieżka duchowa skrzyżowała się z osobą ks. Stanisława Stojałowskiego. W kolejnych latach, nawet pomimo problemów zdrowotnych, Adamski angażował się w sprawy narodowe, pisząc anonimowo artykuły do ludowych czasopism, takich jak „Wieniec” i „Pszczółka”. Po pewnym czasie, po poprawie samopoczucia, postanowił kontynuować życie zakonne, tym razem jako karmelita trzewiczkowy, a 20 stycznia 1878 roku otrzymał święcenia kapłańskie.

Przyjmując imię Celestyn, które później nosił jako pseudonim, jego posługa kapłańska rozpoczęła się w klasztorze w Krakowie w 1880 roku. W następnych latach pracował w różnych parafiach, w tym w Sąsiadowicach oraz Rozdole. Z powodu osłabienia zdrowia zwrócił się do władz kościelnych o zwolnienie ze ślubów zakonnych, co uzyskał w 1893 roku, inkardynując się do archidiecezji poznańskiej. Niestety, nie otrzymał zgody pruskich władz na objęcie beneficjów kościelnych, co wpłynęło na jego przyszłą działalność duszpasterską.

W latach 1897-1910 Adamski był wikariuszem w Górce koło Łobżenicy, a także pełnił funkcje duszpasterskie w Kretkowie oraz jako kapelan w Poznaniu. Od 1910 roku spędzał czas w Poznaniu na emeryturze, gdzie mógł twórczo i społecznie się udzielać.

Jan Adamski angażował się również w działalność literacką, publikując broszury na temat życia katolickiego, zwłaszcza kapłańskiego. W swoich pracach, jak chociażby "Kartki z życia modlitwy", poruszał istotne tematy dotyczące mistyki, uważając ją za fundament chrześcijaństwa. Jego zainteresowania obejmowały także poezję, a pod pseudonimem Prawdosław pisał o ideologii Mickiewicza, zauważając, że „Dziady” zawierają głębsze tajniki ducha niż „Boska komedia”. Do jego bardziej znanych prac należą „Znaczenie formy u scholastyków” oraz krytyczne opracowanie „Bronisława Trentowskiego”.

W końcu, podczas pracy duszpasterskiej w Poznaniu, Adamski czynnie uczestniczył w działaniach dobroczynnych, prowadząc odczyty i angażując się w pomoc potrzebującym obok ks. Józefa Kłosa. Jego życie i twórczość były głęboko osadzone w polskim kontekście historycznym i duchowym, a jego działalność pozostawiła znaczący ślad w społeczności katolickiej.

Literatura uzupełniająca

– A. Wojtkowski, w: Polski Słownik Biograficzny. T. 1. Kraków: Polska Akademia Umiejętności – Skład Główny w Księgarniach Gebethnera i Wolffa, 1935, s. 27. Reprint: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Kraków 1989, ISBN 83-04-03484-0

– Schematismus Universi Saecularis et Regularis Cleri Archi Diaeceseos Metropol. Leopol. Rit. Lat.

Pozostali ludzie w kategorii "Duchowieństwo i religia":

Tadeusz Styczyński (duchowny) | Zygmunt Koralewski | Hermann Schreiber | Józef Surzyński

Oceń: Jan Adamski (duchowny)

Średnia ocena:4.75 Liczba ocen:18