Zygmunt Koralewski, urodzony 8 marca 1936 roku w Śremie, był wybitnym duchownym polskokatolickim, który przez wiele lat pełnił swoją misję religijną i społeczną.
W swojej karierze zasłynął jako biskup pomocniczy wrocławski w Kościele Polskokatolickim w Rzeczypospolitej Polskiej, a jego działalność miała znaczący wpływ na rozwój tej wspólnoty.
Jego śmierć miała miejsce 22 sierpnia 2002 roku w Kotłowie, pozostawiając za sobą niezatarte ślady w sercach wiernych oraz w historii Kościoła.
Życiorys
Zygmunt Koralewski to postać, która wywarła ogromny wpływ na lokalną społeczność w Kotłowie. Ukończył seminarium duchowne w Poznaniu, gdzie nabywał duchowe i teologiczne przygotowanie do swojej posługi. W 1961 roku, po przyjęciu święceń kapłańskich, rozpoczął życie w archidiecezji poznańskiej, zostając wikariuszem przy parafii Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Kotłowie. Jego zaangażowanie w życie parafialne oraz troska o wiernych uczyniły go osobą szanowaną oraz lubianą przez lokalną społeczność.
W latach 1961–1968, pomimo zagrażającego zdrowia proboszcza, Zygmunt Koralewski pełnił funkcje administratora, co dowodziło jego oddania mieszkańcom parafii. Niestety, kiedy w 1968 roku zmarł ksiądz Wacław Góra, nie otrzymał długo oczekiwanej funkcji proboszcza. Zamiast tego, został przeniesiony do Poznania jako wikariusz. Decyzja ta spotkała się z oporem ze strony parafian, którzy zorganizowali akcje mające na celu zatrzymanie go w Kotłowie.
Wkrótce między parafianami a kurią archidiecezjalną wybuchł konflikt dotyczący obsady stanowiska proboszcza. W wyniku nieporozumień większość wiernych rozpoczęła działania zmierzające do powołania niezależnej parafii, a Zygmunt Koralewski został ich duchownym. Mieszkańcy, by zapobiec jego odejściu, zorganizowali „straż” i w praktyce zamknęli go w domu, co ukazuje intensywność ich wsparcia.
Początkowo wikary dążył do kompromisu, jednak ostatecznie poparł swoich parafian. W 1969 roku, za nieposłuszeństwo wobec arcybiskupa poznańskiego Antoniego Baraniaka, został suspendowany, a później, w 1971 roku, ekskomunikowany za odprawianie mszy w parafii, która była pod interdyktem.
W czasie zaostrzenia konfliktu nawiązały się kontakty między zbuntowanymi wiernymi a przedstawicielami Kościoła Polskokatolickiego. Choć Zygmunt Koralewski początkowo wycofał się z tych rozmów, pewne jest, iż wydarzenia te miały dla niego duże znaczenie.
W 1973 roku nastąpił formalny rozłam – Koralewski oraz jego wierni przeszli pod jurysdykcję Kościoła Polskokatolickiego. Rok później objął stanowisko proboszcza w parafii polskokatolickiej Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Kotłowie, a w 1975 roku został dziekanem. W latach 1973–1978 prowadził proces dotyczący majątku parafialnego, który zakończył się oddaniem budynków Kościołowi rzymskokatolickiemu.
W latach 1978–1982 Zygmunt Koralewski, mając na celu rozbudowę miejscowej społeczności, zbudował nowy kościół – prokatedrę Narodzenia Najświętszej Maryi Panny. Za swoje osiągnięcia został uhonorowany godnością infułata Kościoła Polskokatolickiego. W 1982 roku, na synodzie diecezji wrocławskiej, został nominowany na biskupa. 29 kwietnia 1987 roku, na VIII Synodzie Kościoła Polskokatolickiego, został wybrany biskupem pomocniczym diecezji wrocławskiej, a 27 maja tego samego roku doszło do jego konsekracji we Wrocławiu.
1 października 1994 roku brał udział w ekumenicznej ordynacji biskupa Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w RP, Ryszarda Bogusza, co podkreśliło jego zaangażowanie w ekumeniczne dialogi. Do końca życia pozostał proboszczem polskokatolickiej parafii w Kotłowie, gdzie zmarł i został pochowany przed frontonem nowo wybudowanej prokatedry.
Pozostali ludzie w kategorii "Duchowieństwo i religia":
Hermann Schreiber | Józef Surzyński | Jan Adamski (duchowny) | Tadeusz Styczyński (duchowny)Oceń: Zygmunt Koralewski