Oktawian Misiurewicz

---

Życiorys

Pochodzący ze Śremu, Oktawian Misiurewicz swoją karierę sportową rozpoczął w lokalnym Gimnazjum, gdzie uprawiał różnorodne dyscypliny, takie jak piłka nożna, tenis ziemny, lekkoatletyka oraz pływanie. W 1929 roku, z inicjatywy konsula generalnego RP w Opolu, Daniela Kęszyckiego, powstała sekcja pięściarska w Śremskim Klubie Sportowym, co stało się kluczowym momentem w jego życiu sportowym. Zainspirowany meczem bokserskim Polska – Czechosłowacja z 1930 roku, Misiurewicz postanowił aktywnie uczestniczyć w boksie. Już w 1931 roku reprezentował barwy Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” z Poznania.

W tym samym roku Misiurewicz miał zaszczyt brać udział w Mistrzostwach Polski juniorów. Jego talent objawił się w pełnej krasie podczas niezwykle ważnego meczu bokserskiego z dnia 29 kwietnia 1934 roku, w którym to pokonał Kurta Weilhammera, doświadczonego mistrza Austrii, co było znaczącym osiągnięciem w jego karierze. W listopadzie tego samego roku wystartował w Pięściarskim Pucharze Europy Środkowej, odbywającym się w Essen. Misiurewicz czterokrotnie reprezentował Polskę w meczach międzypaństwowych, uzyskując bilans 1 wygrana i 3 porażki. W styczniu 1935 roku, podczas meczu Legii Warszawa z Sokołem Poznań, odniósł zwycięstwo nad Henrykiem Dorobą.

W dniach 5-7 kwietnia 1935 roku w Poznaniu odbyły się 12. Mistrzostwa Polski, podczas których Misiurewicz zdobył złoty medal, pokonując w finałowym pojedynku na punkty Adama Seweryniaka. Jego kariera bokserska była na tyle imponująca, że nigdy nie doznał porażki przez nokaut. Po zdobyciu tytułu mistrza, Misiurewicz postanowił wycofać się ze sportu, angażując się w dziennikarstwo sportowe i współpracując z takimi czasopismami jak „Przegląd Sportowy”, „Gazeta Polska” oraz „Nowy Kurier”. W okresie II wojny światowej pozostał w Poznaniu, pracując na kolei, gdzie pełnił rolę robotnika, a później kierownika pociągu.

Po zakończeniu wojny, Misiurewicz sprawował funkcję redaktora naczelnego „Kuriera Wielkopolskiego” w okresie od kwietnia do września 1947 roku. W 1952 roku skierowano go na sędziego Polskiego Związku Bokserskiego. Dnia 27 kwietnia 1968 roku został pochowany na Cmentarzu Bożego Ciała w Poznaniu.

Podsumowując jego występy w reprezentacji, należy wymienić kilka kluczowych meczów:

• 29 kwietnia 1934 r. /Warszawa/: Polska – Austria 10:6, Kurt Weilhammer PTS /wygrana/
• 23 maja 1934 r. /Chicago/: USA – Polska 14:2, Danny Farrar PTS /porażka/
• 25 listopada 1934 r. /Essen/: Niemcy – Polska 11:5, Erich Campe PTS /porażka/
• 1 września 1935 r. /Warszawa/: Polska – Niemcy 6:10, Michael Murach PTS /porażka/

---

Oceń: Oktawian Misiurewicz

---